سعید ولد بیگی
باز هم برافراشتن پرچمهای سرخ در دانشگاههای ایران…این بار در پلی تکنیک. ما در پلی تکنیک عکس احمدی نژاد را آتش زده ایم، او را دیکتاتور، فاشیست و عامل تبعیض و فساد خوانده ایم. همین چند روز پیش سونامی قبیله کیهانی ها را با فریادهای مرگ بر دیکتاتور از در پشتی دانشگاه بیرون کردیم و امروز باز هم واقعه ای از رنگ و بوی خود خلق کرده ایم. باز هم سوسیالیسم یا بربریت بالا رفت، باز هم آزادی و برابری خواسته شد وبازهم شبح کمونیسم به پرواز درآمد. تحکیم با اجازه چپ بیانیه میخواند وصف اول در دست سوسیالیستهای دانشگاه است. اینها واقعیتهائی است که در جامعه ما رخ میدهد...
آنان که تا دیروز در کنار اعدام می ایستادند و رگ گلویشان پشت رادیو بلند میشد که به اعدام اعتراض نکنید فریاد زندانیان تقلبی است ،امروز واقعیت را سانسور میکنند . شکست طلبان فریاد وا مصیبتا سر داده اند و به دنبال جنبش سازی! میگردند درحالی که جنبش سرنگونی دارد روی ویرانه این راست رویها قدم بر میدارد. مطالبات 16 آذر یک التهاب یا تشنج قومی یا تحریک خارجی نبود بلکه دست نوشته های کمونیسم کارگری روی تابوت راست بود. اعتراضات و مبارزات یکی پس از دیگری از آن ماست وغافلان کاروان اصلاحات تازه تازه "بسوی حزب" میروند! راست از چوب و کاغذ تابلوهای سوسیالیسم یا بربریت نیز هراس دارد، فدائیان راست خود را روی این تابلو انداختند تا بمب دیگری از نوع 16 آذر سوسیالیستی منفجر نشود. هرچه به پیش میرویم کمر راست بیشتر میشکند. رادیکالیسم، سرسختی و سازش ناپذیری در این اعتراضات موج میزند، اینها خصلت و نتیجه محبوبیت کمونیسم کارگری در میان توده هاست که هر چه بیشتر جامعه را به سوی رهایی و آزادی سوق میدهد.
پس با من فریاد بزن
زنده باد مبارزه متحدانه دانشجویان
زنده باد حزب کمونیست کارگری
زنده باد سوسیالیسم!
باز هم برافراشتن پرچمهای سرخ در دانشگاههای ایران…این بار در پلی تکنیک. ما در پلی تکنیک عکس احمدی نژاد را آتش زده ایم، او را دیکتاتور، فاشیست و عامل تبعیض و فساد خوانده ایم. همین چند روز پیش سونامی قبیله کیهانی ها را با فریادهای مرگ بر دیکتاتور از در پشتی دانشگاه بیرون کردیم و امروز باز هم واقعه ای از رنگ و بوی خود خلق کرده ایم. باز هم سوسیالیسم یا بربریت بالا رفت، باز هم آزادی و برابری خواسته شد وبازهم شبح کمونیسم به پرواز درآمد. تحکیم با اجازه چپ بیانیه میخواند وصف اول در دست سوسیالیستهای دانشگاه است. اینها واقعیتهائی است که در جامعه ما رخ میدهد...
آنان که تا دیروز در کنار اعدام می ایستادند و رگ گلویشان پشت رادیو بلند میشد که به اعدام اعتراض نکنید فریاد زندانیان تقلبی است ،امروز واقعیت را سانسور میکنند . شکست طلبان فریاد وا مصیبتا سر داده اند و به دنبال جنبش سازی! میگردند درحالی که جنبش سرنگونی دارد روی ویرانه این راست رویها قدم بر میدارد. مطالبات 16 آذر یک التهاب یا تشنج قومی یا تحریک خارجی نبود بلکه دست نوشته های کمونیسم کارگری روی تابوت راست بود. اعتراضات و مبارزات یکی پس از دیگری از آن ماست وغافلان کاروان اصلاحات تازه تازه "بسوی حزب" میروند! راست از چوب و کاغذ تابلوهای سوسیالیسم یا بربریت نیز هراس دارد، فدائیان راست خود را روی این تابلو انداختند تا بمب دیگری از نوع 16 آذر سوسیالیستی منفجر نشود. هرچه به پیش میرویم کمر راست بیشتر میشکند. رادیکالیسم، سرسختی و سازش ناپذیری در این اعتراضات موج میزند، اینها خصلت و نتیجه محبوبیت کمونیسم کارگری در میان توده هاست که هر چه بیشتر جامعه را به سوی رهایی و آزادی سوق میدهد.
پس با من فریاد بزن
زنده باد مبارزه متحدانه دانشجویان
زنده باد حزب کمونیست کارگری
زنده باد سوسیالیسم!