جمهوری اسلامی جان یک رزیدنت دیگر را گرفت. بنا به گزارشات، فرشاد درخش دانشجوی رزیدنت ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه و پدر فرزندی خردسال، در روزهای گذشته بر اثر مستقیم فشار کاری تحمیلی، به زندگی خود پایان داد. شاهدان گزارش کرده‌اند که علت اصلی این اقدام، آزار اذیت او توسط مسئولین بالادست و به طور مشخص تحمیل شیفت‌های ۲۴ ساعته متوالی طی چند هفته اخیر بوده است؛ تا جایی که به گفته متوفی، به مدت ۱۵ روز پایش را هم از بیمارستان بیرون نگذاشته بود.
دانشجویان مطلع گزارش کرده‌اند که فردی که مستقیما در مرگ این رزیدنت دست داشته، مسئول او به نام امید سهرابی بوده که حتی در پستی به تاریخ ۲۸ آبانماه، در صفحه اکس خود بدون ذکر نام از آزار دانشجوی زیر دستش خبر می‌دهد و می‌نویسد: «۴۸ ساعته نذاشتم بخوابه». پس از انتشار این خبر صفحه اکس او به نام «دکتر عصبی» از دسترس خارج شده است. هنوز مقامات رسمی نقش این فرد را تایید نکرده‌اند و به همین اعتبار ما نیز قادر یه تایید این موضوع نیستیم.
در عین حال با گذشت چند روز از مرگ دلخراش فرشاد درخش، اظهار نظر رسمی از سوی مقامات وزارت بهداشت یا حتی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه صورت نگرفته است. تنها واکنشی که برخی دانشجویان گزارش کرده‌اند اینکه مسعود حبیبی معاونت فرهنگی و دانشجویی وزیر بهداشت درباره این موضوع با لبخند گفته «این دست مشکلات زیاد هست در کل کشور»؛ لبخندی که باید آن را به منزله وقاحت فردی در مقام معاونت در قتل فرشاد درخش در نظر گرفت.
اما خودکشی رزیدنت‌ها مساله‌ای بسیار فراتر از مورد فرشاد درخش است و در سطح کل کشور گسترده است. آمارهای خود رسانه‌های حکومتی خودکشی ده‌ها رزیدنت ظرف یک سال اخیر را تایید می‌کند. علت چنین خودکشی‌هایی هم مطلقا شخصی یا ناشی از افسردگی و مشکلات شخصی رزیدنت‌ها نیست؛ بلکه استثمار برده‌وار سیستماتیک دانشجویان دستیاری منشا اصلی سرخوردگی تمام‌عیار آنها است. به تعبیری باید گفت جمهوری اسلامی و مسئولین وزارت بهداشت و دانشگاه‌های علوم پزشکی مسئولین مستقیم مرگ تمامی رزیدنت‌ها و اینترن‌هایی هستند که در سال‌های اخیر زیر بار فشار کار در بیمارستان به زندگی خود پایان داده‌اند. قاتلینی که به رغم گزارشات دقیقی که از این وضعیت بحرانی رزیدنت‌ها دریافت کرده‌اند، تا همین امروز هیچ اقدامی در راستای بهبود وضعیت آنها انجام نداده‌اند.
گزارشی از دانشگاه سنگر آزادی و برابری
۹ آذر ۱۴۰۳