علیرغم تهدیدات و ایجاد فضای نظامی توسط نیروهای سرکوبگر رژیم اسلامی، دانشجویان امروز و دیروز در گرامیداشت روز ١٦ آذر اقدام به برگزاری تجمعات اعتراضی نمودند. دانشجویان دانشگاه تهران در تقابل با بسیجیان که در مقابل دانشکده فنی تجمع کرده بودند، به خواندن سرود و سر دادن شعار پرداختند. نیروهای سرکوب نه تنها در درون دانشگاه بلکه در اطراف دانشگاه نیز همه جا مستقر بودند. در همدان نیز دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا اقدام به برگزاری تریبون آزاد نمودند اما با گاز اشک آور مورد هجوم نیروهای نظامی جمهوری اسلامی قرار گرفتند. در طول هفته گذشته نیز جنب و جوش ها در دانشگاه های مختلف به بهانه های مختلف برگزار گردید که همه پیش درآمد ١٦ آذر بود.
رژیم اسلامی سالهای طولانی با دستگیری و بگیر و ببند تلاش کرد تا مانع مراسم های اعتراضی ١٦ آذر شود. اما همه این تلاشها به شکست مفتضجانه ای انجامید. نه تنها هرسال این مراسم ها برپا شد بلکه سال به سال گسترده تر، و سرخ تر و سوسیالیستی تر شد. امسال فضای نظامی را تشدید کردند و هجوم سیاسی همه جانبه ای را چاشنی آن کردند تا دانشگاه ها را قرق کنند، اطلاعیه پشت اطلاعیه صادر کردند و اندر اهمیت ١٦ آذر مقاله ها نوشتند اما صفوفشان بهم ریخته تر از آن بود که بتوانند کار مهمی انجام دهند. در اقدامی عجولانه تصمیم گرفتند مهره های درشت خود را روانه دانشگاهها کنند. گفتند خامنه ای و خاتمی و احمدی نژد و کروبی در دانشگاههای مختلف به این مناسبت سخنرانی خواهند کرد و این بهانه ای بود که جو دانشگاهها را باز هم امنیتی تر کنند. اما یکی یکی پس کشیدند. علیرغم فضای نظامی که بر دانشگاه ها حاکم کردند باز هم جرات نکردند روز ١٦ آذر به دانشگاه بروند. یادشان نرفته که سال قبل دانشجویان از رئیس جمهورشان با فاشیست برو گمشو استقبال کردند. یادشان نرفته که همین بلا را سر دیگر اوباشان حاکم هم آوردند. تظاهرات های باشکوه هزاران نفره با پلاکاردهای سرخ در دانشگاههای سراسر کشور را فراموش نکرده اند و هنوز هم وحشت دارند. اما ١٦ آذر به یمن همین مبارزات به یک روز فراموش نشدنی در جنبش سرنگونی تبدیل شده است. این روز بعنوان یک روز سرخ در قلب دانشجویان و مردم ثبت شده است.
تقابل دانشجویان با جمهوری اسلامی، بخشی از تصویر بزرگتر جنبش سرنگونی طلبی مردم برای خلاص شدن از رژیم جنایت و فساد اسلامی است و صف حکومت پراکنده تر از آن است که حریف این جنبش بشود.
رژیم اسلامی سالهای طولانی با دستگیری و بگیر و ببند تلاش کرد تا مانع مراسم های اعتراضی ١٦ آذر شود. اما همه این تلاشها به شکست مفتضجانه ای انجامید. نه تنها هرسال این مراسم ها برپا شد بلکه سال به سال گسترده تر، و سرخ تر و سوسیالیستی تر شد. امسال فضای نظامی را تشدید کردند و هجوم سیاسی همه جانبه ای را چاشنی آن کردند تا دانشگاه ها را قرق کنند، اطلاعیه پشت اطلاعیه صادر کردند و اندر اهمیت ١٦ آذر مقاله ها نوشتند اما صفوفشان بهم ریخته تر از آن بود که بتوانند کار مهمی انجام دهند. در اقدامی عجولانه تصمیم گرفتند مهره های درشت خود را روانه دانشگاهها کنند. گفتند خامنه ای و خاتمی و احمدی نژد و کروبی در دانشگاههای مختلف به این مناسبت سخنرانی خواهند کرد و این بهانه ای بود که جو دانشگاهها را باز هم امنیتی تر کنند. اما یکی یکی پس کشیدند. علیرغم فضای نظامی که بر دانشگاه ها حاکم کردند باز هم جرات نکردند روز ١٦ آذر به دانشگاه بروند. یادشان نرفته که سال قبل دانشجویان از رئیس جمهورشان با فاشیست برو گمشو استقبال کردند. یادشان نرفته که همین بلا را سر دیگر اوباشان حاکم هم آوردند. تظاهرات های باشکوه هزاران نفره با پلاکاردهای سرخ در دانشگاههای سراسر کشور را فراموش نکرده اند و هنوز هم وحشت دارند. اما ١٦ آذر به یمن همین مبارزات به یک روز فراموش نشدنی در جنبش سرنگونی تبدیل شده است. این روز بعنوان یک روز سرخ در قلب دانشجویان و مردم ثبت شده است.
تقابل دانشجویان با جمهوری اسلامی، بخشی از تصویر بزرگتر جنبش سرنگونی طلبی مردم برای خلاص شدن از رژیم جنایت و فساد اسلامی است و صف حکومت پراکنده تر از آن است که حریف این جنبش بشود.
زنده باد ١٦ آذر سرخ
زنده باد آزادی، برابری، هویت انسانی
حزب کمونیست کارگری ایران
١٦ آذر ١٣٨٧، ٦ دسامبر ٢٠٠٨
زنده باد آزادی، برابری، هویت انسانی
حزب کمونیست کارگری ایران
١٦ آذر ١٣٨٧، ٦ دسامبر ٢٠٠٨