تا پاي جان آن را حفظ خواهيم كرد
۱ - جنبش دانشجويي در ايران هميشه به عنوان نيرو محركه ي اصلي حركت هاي اجتماعي محسوب مي شده است. تاريخ پنجاه و چند ساله ي مبارزات دانشجويي ايران تا به امروز اثبات كرده است كه تنها زماني جنبش دانشجويي مي تواند به جنبشي مترقي در جامعه تبديل شود كه اهل مسامحه نباشد و به عبارتي خود را از بدنه ي حاكميت مستقل سازد. بايد گفت استقلال راه دانشجو در هر برهه اي از تاريخش كه به دست آمده، توانسته تاثيري جدي بر ساختار سياسي نظام هاي استثمارگر ايران بگذارد.
آري بار ديگر در اين مقطع از تاريخ، مبارزات دانشجويي به معناي واقعي شكل گرفته است و اصلا بعيد نبود كه حاكمیت مرتجع، اين جهت گيري اصيل جنبش را كه اينك با پرچم سرخ كمونيسم به اهتزاز در آمده، تاب نياورد. به راستي اينك جهل و علم در تقابل با يكديگرند.
۲ - اكنون بيش از يك ماه از يورش بي سابقه ي نيروهاي امنیتی به دانشگاه ها مي گذرد. براي چندمین بار حاكمان براي وارونه جلوه دادن حقايق، هجمه ي بي سابقه اي را نسبت به مبارزان دانشجو شروع كرده اند. براي نمونه در دانشگاه مازندران به شيوه ي مضحكي، فعالين چپ دانشجويي را با اتهاماتي از قبيل جريحه دار كردن عفت عمومی، بلند بودن صداي موسيقي در منزل شخصي، رابطه ي نامشروع و موارد ديگر كه به زعم عناصر وزارت اطلاعات و امنيت كشور، مي تواند اذهان عمومي را راضي نگه دارد، زنداني كرده اند.
اما فاحشگي تا كجا؟؟؟ تا كي مي توان بديهي بالذات را انكار كرد؟ تا كي مي توان چهره بحران زده ي جامعه ي ايران را لاپوشاني كرد؟
۳ - سناريوي وزارت اطلاعات و امنيت كشور به اين جا ختم نمي شود، ۸ نفر از فعالين دانشگاه مازندران را نزديك يك ماه در سياه چالهاي خود نگه داشتند و آن ها را زير شديدترين شكنجه هاي جسمي و رواني قرار دادند .بي خوابي هاي دادن طولاني، لخت كردن مبارزان دانشجو در سرما، شكنجه با باتوم برقي وشلاق، آويزان كردن از سقف، تهديد خانواده هاي دانشجويان، بازجويي هاي بي وقفه، برپايي دادگاه هاي تفتيش عقايد با اتهامات واهي از قبيل ارتباط با خارج كشور و سوالات مضحكي مانند اين كه چه كتاب هايي خوانده ايد تنها نمونه هایی از شیوه ی برخورد اين مزدوران با دانشجويان مبارز ما در مدت اسارت آنها در بندهاي انفرادي اطلاعات و امنيت رژيم اسلامي بوده است. اين طنزنامه با بمب گذاري توسط عوامل رژيم در دانشگاه صنعتي بابل به صورت كاملاْ ناشيانه و خنثي كردن آن گوياي اين است كه اين حکومت غيرمردمي هنوز از نظر آرتيست بازي و نقش بازي كردن در سطح آماتوري قرار دارد.
۴ - و اما بازداشت، شكنجه و مقاومت رفيق آرش پاكزاد با اعتصاب غذا، خود حكايت ديگري دارد. ۱۵ روز پيش دستگاه قضايي رژيم حكم آزادي رفيق آرش را از بند انفرادي اطلاعات ساري صادر كرده است. اما عناصر امنيتي رژیم از آزادسازي وي خود داري مي كنند. گويي آن ها ارزش رفيق را دريافته اند و به اين سادگي بازگشت رفيق آرش را به جنبش دانشجويي را برنمي تابند.
اينك ما به عنوان جمعي از دانشجويان آزادي خواه و برابري طلب دانشگاه هاي مازندران اين ستم گري رژيم را محكوم كرده و به حاكميت درنده ي ايران هشدار مي دهيم در صورتي كه رفيق آرش پاكزاد و ديگر رفقاي زنداني ما را آزاد نكنند، ما نيز به حكم روش قهري خود مبارزاتمان را وارد فاز جديدي خواهيم نمود.
زنده باد آزادي و برابری
۱ - جنبش دانشجويي در ايران هميشه به عنوان نيرو محركه ي اصلي حركت هاي اجتماعي محسوب مي شده است. تاريخ پنجاه و چند ساله ي مبارزات دانشجويي ايران تا به امروز اثبات كرده است كه تنها زماني جنبش دانشجويي مي تواند به جنبشي مترقي در جامعه تبديل شود كه اهل مسامحه نباشد و به عبارتي خود را از بدنه ي حاكميت مستقل سازد. بايد گفت استقلال راه دانشجو در هر برهه اي از تاريخش كه به دست آمده، توانسته تاثيري جدي بر ساختار سياسي نظام هاي استثمارگر ايران بگذارد.
آري بار ديگر در اين مقطع از تاريخ، مبارزات دانشجويي به معناي واقعي شكل گرفته است و اصلا بعيد نبود كه حاكمیت مرتجع، اين جهت گيري اصيل جنبش را كه اينك با پرچم سرخ كمونيسم به اهتزاز در آمده، تاب نياورد. به راستي اينك جهل و علم در تقابل با يكديگرند.
۲ - اكنون بيش از يك ماه از يورش بي سابقه ي نيروهاي امنیتی به دانشگاه ها مي گذرد. براي چندمین بار حاكمان براي وارونه جلوه دادن حقايق، هجمه ي بي سابقه اي را نسبت به مبارزان دانشجو شروع كرده اند. براي نمونه در دانشگاه مازندران به شيوه ي مضحكي، فعالين چپ دانشجويي را با اتهاماتي از قبيل جريحه دار كردن عفت عمومی، بلند بودن صداي موسيقي در منزل شخصي، رابطه ي نامشروع و موارد ديگر كه به زعم عناصر وزارت اطلاعات و امنيت كشور، مي تواند اذهان عمومي را راضي نگه دارد، زنداني كرده اند.
اما فاحشگي تا كجا؟؟؟ تا كي مي توان بديهي بالذات را انكار كرد؟ تا كي مي توان چهره بحران زده ي جامعه ي ايران را لاپوشاني كرد؟
۳ - سناريوي وزارت اطلاعات و امنيت كشور به اين جا ختم نمي شود، ۸ نفر از فعالين دانشگاه مازندران را نزديك يك ماه در سياه چالهاي خود نگه داشتند و آن ها را زير شديدترين شكنجه هاي جسمي و رواني قرار دادند .بي خوابي هاي دادن طولاني، لخت كردن مبارزان دانشجو در سرما، شكنجه با باتوم برقي وشلاق، آويزان كردن از سقف، تهديد خانواده هاي دانشجويان، بازجويي هاي بي وقفه، برپايي دادگاه هاي تفتيش عقايد با اتهامات واهي از قبيل ارتباط با خارج كشور و سوالات مضحكي مانند اين كه چه كتاب هايي خوانده ايد تنها نمونه هایی از شیوه ی برخورد اين مزدوران با دانشجويان مبارز ما در مدت اسارت آنها در بندهاي انفرادي اطلاعات و امنيت رژيم اسلامي بوده است. اين طنزنامه با بمب گذاري توسط عوامل رژيم در دانشگاه صنعتي بابل به صورت كاملاْ ناشيانه و خنثي كردن آن گوياي اين است كه اين حکومت غيرمردمي هنوز از نظر آرتيست بازي و نقش بازي كردن در سطح آماتوري قرار دارد.
۴ - و اما بازداشت، شكنجه و مقاومت رفيق آرش پاكزاد با اعتصاب غذا، خود حكايت ديگري دارد. ۱۵ روز پيش دستگاه قضايي رژيم حكم آزادي رفيق آرش را از بند انفرادي اطلاعات ساري صادر كرده است. اما عناصر امنيتي رژیم از آزادسازي وي خود داري مي كنند. گويي آن ها ارزش رفيق را دريافته اند و به اين سادگي بازگشت رفيق آرش را به جنبش دانشجويي را برنمي تابند.
اينك ما به عنوان جمعي از دانشجويان آزادي خواه و برابري طلب دانشگاه هاي مازندران اين ستم گري رژيم را محكوم كرده و به حاكميت درنده ي ايران هشدار مي دهيم در صورتي كه رفيق آرش پاكزاد و ديگر رفقاي زنداني ما را آزاد نكنند، ما نيز به حكم روش قهري خود مبارزاتمان را وارد فاز جديدي خواهيم نمود.
زنده باد آزادي و برابری