زندانی سیاسی آزاد باید گردد
دانشجویان زندانی را آزاد کنید
دوستان و همکاران گرامیروز13آدر ماه قبل از فرارسیدن روز دانشجو دانشچویان تهران که قرار گذاشته بودند روز دانشجورا در روز 13 آذر برگزار کنند با یورش نیروهای امنیتی مواجهه شده و دهها نفر از دانشجویان این فرزندان عزیز ما دستگیر و روانه زندانها شدند.و دهها نفر از دانشجویان تحت تعقیب قرار گرفته و آواره شدند
ولی این حرکت نیروهای امنیتی نتوانست مانع از برگزاری روز دانشجو شود لذا دانشجویان در سراسر ایران متحد ومتشکل تجمعات خود را به منظور دست یابی به حقوق اولیه ای چون حق داشتن تشکل دانشجویی و در دفاع از دانشجویان در بند وبا شعار دانشگاه پادگان نیست و ما جنگ نمی خواهیم برگزار کرده ودر مقابل برخورد غیر قانونی مسئولان امنیتی سکوت نکردند و در اولین گام با برگزاری مراسم پر شکوه به مسئولان دانشگاه هشدار دادند که این سرکوب ها مانع از ادامه ی اعتراضات آنان نخواهد شد و خواستار آزادی دانشجویان بازداشتی و زندانیان سیاسی شدند.دوستان وهمکاران گرامیبیش ازسه هفته از بازداشت غیر انسانی جمعی از فعالان دانشجویی می گذرد. تاکنون سیاست سانسورخبری،تهدید وارعاب ،بسیاری از خانواده های این دانشجویان را از وضعیت عزیزانشان بی خبر نگاه داشته وآنها را دچار بیم وهراسی مضاعف نموده.این گونه برخوردها بامنتقدین ازهرصنف وطبقه وبه ویژه دانشجویان-دانشجویانی که به خوداگاهی رسیده ودرد مردم دردشان است- و خواست کارگران خواست شان استمگر جرم دانشجویان چیست ؟
آنها آزادی بیان می خواهند .دانشجویان دانشگاه را بدون دژبان می خواهند آنها می گویند دانشگاه جای تحصیل و جای رشد آگاهی است دانشگاه پادگان نیست.
آیا این جرم است دانشچو می گوید با تهدید وبا سرکوب و فشار نمی شود درس خواند دانشجو تشکل خودش را می خواهد دانشجو دلش می خواهد ازاد باشد و بتواند با دور هم جمع شدند برای ساختن دنیای بهتر تلاش کند دانشجو نشریه خودش را می خواهد او دلش می خواهد آزادانه بنویسد آنچه را که می داند و می بیند
دانشجویان این فرزندان ما از زندگی ما و از درد ما آگاهنند. آنها می بیند پدرانشان چطوری در اتاقهای اجاره ای با قیمتهای سرسام آور کمرشان می شکند. و یا در شهرکهای بدون امکانات اولیه زندگی می کنند دانشجویان از ما بهتر مشکل گرانی و تورم را احساس می کنند چون دانشجو هر وقت از ما پول می خواهد از ما امکانات می خواهد از ما کامپیوتر می خواهد وفقط یک جواب می شنود ندارمآری همکار عزیز دانشجو همچون ما همه این مشکلات را با گوشت و استخوان احساس می کند و برای همین نمی تواند سکوت کند.دانشچو پر شدن جیب وارد کنندگان موبایل را می بیند چطوری توانستند با یک تعرفه یک شبه ملیاردها پول را از چنگ این جوانان در بیارند.دانشجو مافیای سلطان شکر را می شناسد. دانشجو بیکار شدند هزاران کارگر نیشکر و نساجی را می بیند..دانشجو می بیند چطوری پدرش امنیت شغلی ندارد هر روز برای یک پیمانکار کار می کند .دانشجو قرار دادی بودن ما کارگران را بهتر از ما درک می کند. دانشجو می بیند پدرش با 180 هزار تومان حقوق آنهم دائمی نیست چطوری زندگی کند.دانشجو می بیند وقتی که پدرش فریاد اعتراض سر می زند دستگیر می کنند و روانه زندان می کنند.دانشجو می بیند چطوری کاگران اعتصابی ایران خودرو و شرکت واحد را از کار اخراج کردند بدون اینکه ریالی به آنها بدهند دانشجو نمی تواند پدر خودش را تنها بگذرد و می داند پدرش بدون دانشچو آگاه هرگز به زندگی بهتر دست نخواهد یافت.برای همین خواست ما کارگران خواست دانشجو می شود
در حالیکه دانشجو فریاد عدالت طلبی می زند دولت مدعی عدالت به جای توجه به خواستهای محرومان جامعه به جای حل مشکل گرانی به جای حل مشکل مسکن و مشکل شهریه دانشگاهها راه زندان را به دانشجویان نشان می دهد به آنها حمله می کند از خوابگاهها بیرون می کشد وبه مخوفترین زندان یعنی اوین می فرستد.
به گمان اینک با خاموش کردن صدای دانشجو دیگر کسی فریاد آزادی سر نخواهد داد.
ولی دیگر دانشجویان ساکت نه نشسته صدایشان را بیشتر رسا تر کرده اند و خواهند آزادی دوستان خود هستند و دراین راه می دانند به یاری پدرانشان نیاز دارند.
همکار عزیز وپدر مهربان به یاری دانشجویان بشتابیم و روز چمعه 7 دی ماه همراه و همگام با دانشجویان خواهان آزادی این فرزندان عزیز خود شویم
ماجمعی از کارگران ایران خودرو، ضمن محکوم کردن هرگونه بازداشت غیر انسانی وبرخورد غیر مدنی با هریک از آحاد جامعه، درخواست آزادی فوری تمام دانشجویان دستگیر شده و زندانیان سیاسی بخصوص دوستان کارگرمان آقایان اسانلو محمود صالحی وحکیمی گوهری و غلامی و عسگری هستیم وما از تمام دوستان کارگر و از همکاران می خواهیم صدای فریاد آزادیخواهی و عدالت خواهی زندانیان سیاسی را به گوش همه مردم برسانند
دوستان و همکاران گرامیروز13آدر ماه قبل از فرارسیدن روز دانشجو دانشچویان تهران که قرار گذاشته بودند روز دانشجورا در روز 13 آذر برگزار کنند با یورش نیروهای امنیتی مواجهه شده و دهها نفر از دانشجویان این فرزندان عزیز ما دستگیر و روانه زندانها شدند.و دهها نفر از دانشجویان تحت تعقیب قرار گرفته و آواره شدند
ولی این حرکت نیروهای امنیتی نتوانست مانع از برگزاری روز دانشجو شود لذا دانشجویان در سراسر ایران متحد ومتشکل تجمعات خود را به منظور دست یابی به حقوق اولیه ای چون حق داشتن تشکل دانشجویی و در دفاع از دانشجویان در بند وبا شعار دانشگاه پادگان نیست و ما جنگ نمی خواهیم برگزار کرده ودر مقابل برخورد غیر قانونی مسئولان امنیتی سکوت نکردند و در اولین گام با برگزاری مراسم پر شکوه به مسئولان دانشگاه هشدار دادند که این سرکوب ها مانع از ادامه ی اعتراضات آنان نخواهد شد و خواستار آزادی دانشجویان بازداشتی و زندانیان سیاسی شدند.دوستان وهمکاران گرامیبیش ازسه هفته از بازداشت غیر انسانی جمعی از فعالان دانشجویی می گذرد. تاکنون سیاست سانسورخبری،تهدید وارعاب ،بسیاری از خانواده های این دانشجویان را از وضعیت عزیزانشان بی خبر نگاه داشته وآنها را دچار بیم وهراسی مضاعف نموده.این گونه برخوردها بامنتقدین ازهرصنف وطبقه وبه ویژه دانشجویان-دانشجویانی که به خوداگاهی رسیده ودرد مردم دردشان است- و خواست کارگران خواست شان استمگر جرم دانشجویان چیست ؟
آنها آزادی بیان می خواهند .دانشجویان دانشگاه را بدون دژبان می خواهند آنها می گویند دانشگاه جای تحصیل و جای رشد آگاهی است دانشگاه پادگان نیست.
آیا این جرم است دانشچو می گوید با تهدید وبا سرکوب و فشار نمی شود درس خواند دانشجو تشکل خودش را می خواهد دانشجو دلش می خواهد ازاد باشد و بتواند با دور هم جمع شدند برای ساختن دنیای بهتر تلاش کند دانشجو نشریه خودش را می خواهد او دلش می خواهد آزادانه بنویسد آنچه را که می داند و می بیند
دانشجویان این فرزندان ما از زندگی ما و از درد ما آگاهنند. آنها می بیند پدرانشان چطوری در اتاقهای اجاره ای با قیمتهای سرسام آور کمرشان می شکند. و یا در شهرکهای بدون امکانات اولیه زندگی می کنند دانشجویان از ما بهتر مشکل گرانی و تورم را احساس می کنند چون دانشجو هر وقت از ما پول می خواهد از ما امکانات می خواهد از ما کامپیوتر می خواهد وفقط یک جواب می شنود ندارمآری همکار عزیز دانشجو همچون ما همه این مشکلات را با گوشت و استخوان احساس می کند و برای همین نمی تواند سکوت کند.دانشچو پر شدن جیب وارد کنندگان موبایل را می بیند چطوری توانستند با یک تعرفه یک شبه ملیاردها پول را از چنگ این جوانان در بیارند.دانشجو مافیای سلطان شکر را می شناسد. دانشجو بیکار شدند هزاران کارگر نیشکر و نساجی را می بیند..دانشجو می بیند چطوری پدرش امنیت شغلی ندارد هر روز برای یک پیمانکار کار می کند .دانشجو قرار دادی بودن ما کارگران را بهتر از ما درک می کند. دانشجو می بیند پدرش با 180 هزار تومان حقوق آنهم دائمی نیست چطوری زندگی کند.دانشجو می بیند وقتی که پدرش فریاد اعتراض سر می زند دستگیر می کنند و روانه زندان می کنند.دانشجو می بیند چطوری کاگران اعتصابی ایران خودرو و شرکت واحد را از کار اخراج کردند بدون اینکه ریالی به آنها بدهند دانشجو نمی تواند پدر خودش را تنها بگذرد و می داند پدرش بدون دانشچو آگاه هرگز به زندگی بهتر دست نخواهد یافت.برای همین خواست ما کارگران خواست دانشجو می شود
در حالیکه دانشجو فریاد عدالت طلبی می زند دولت مدعی عدالت به جای توجه به خواستهای محرومان جامعه به جای حل مشکل گرانی به جای حل مشکل مسکن و مشکل شهریه دانشگاهها راه زندان را به دانشجویان نشان می دهد به آنها حمله می کند از خوابگاهها بیرون می کشد وبه مخوفترین زندان یعنی اوین می فرستد.
به گمان اینک با خاموش کردن صدای دانشجو دیگر کسی فریاد آزادی سر نخواهد داد.
ولی دیگر دانشجویان ساکت نه نشسته صدایشان را بیشتر رسا تر کرده اند و خواهند آزادی دوستان خود هستند و دراین راه می دانند به یاری پدرانشان نیاز دارند.
همکار عزیز وپدر مهربان به یاری دانشجویان بشتابیم و روز چمعه 7 دی ماه همراه و همگام با دانشجویان خواهان آزادی این فرزندان عزیز خود شویم
ماجمعی از کارگران ایران خودرو، ضمن محکوم کردن هرگونه بازداشت غیر انسانی وبرخورد غیر مدنی با هریک از آحاد جامعه، درخواست آزادی فوری تمام دانشجویان دستگیر شده و زندانیان سیاسی بخصوص دوستان کارگرمان آقایان اسانلو محمود صالحی وحکیمی گوهری و غلامی و عسگری هستیم وما از تمام دوستان کارگر و از همکاران می خواهیم صدای فریاد آزادیخواهی و عدالت خواهی زندانیان سیاسی را به گوش همه مردم برسانند
زنده باد اتحاد دانشجو و کارگر
درود بر دانشجویان
جمعی از کارگران ایران خودرو