هموطنان، رفقا، امروز بیش از سه هفته است که دانشجویان در بند شب و روز خود را در سلول های انفرادی بندهای مخوف اطلاعاتی در اوین می گذرانند. تجربه نشان داده که در روزهای اول ایشان را حتا از خواب شبانه محروم کرده و ساعت ها در اتاق های بازجویی و با چشم بند، رو به دیوار نشانده و انواع فحاشی ها و اتهام ها و تهدیدها را نثارشان ساخته اند.
و سپس سکوت! سکوت وحشتناکی که درد و عذاب آن فقط برای کسانی قابل تصور است که آن را تجربه کرده اند. هر ساعت و دقیقه ای که می گذرد، زندانی خود را تنها و تنها تر و فراموش شده می پندارد تا جایی که برای رهایی از این تنهایی آرزوی از سر گرفته شدن بازجویی های شکنجه آور را می کند. رفتاری که این بازجویان خونخوار برای اعمال فشارهای روحی و روانی با ایشان دارند، از نوع مدرن ترین شکنجه هایی است که برای اعمالش توسط دستگاه های امنیتی کشورهای شرق و غرب آموزش دیده اند. آنها آموخته اند که با چنین رفتاری هم به زندانی و هم به خانواده های ایشان شکنجه هایی به مراتب عذاب آورتر و دردناک تر و وحشیانه تری از ضرب و شتم و شلاق وارد می آورند. پس این وظیفه ما همرزمان دانشجویان در بند است که به مبارزه علیه چنین شکنجه هایی برخاسته و برای خنثی سازی آن، بدون فروکاست اقدامات حمایتی خود به جریان هایی خاص، متحدانه برخیزیم.کمیته تلاش برای رهایی دانشجویان در بند بدین وسیله اعلام می نماید که در روز جمعه، ۷ دی ۱۳۸۶، مصادف با ۲۸ دسامبر ۲۰۰۷، به صف متحد کمیته های حمایتی و همبستگی با دانشجویان در بند پیوسته تا به جهانیان و به خصوص خانواده های این عزیزان نشان دهیم که ایشان و این قهرمانان راه آزادی و حامیان طبقات زحمتکش جامعه هرگز تنها و فراموش شده نیستند! و به عاملین و حامیان بربریت اعلام داریم که "ما هرگز نمی بخشیم و فراموش نمی کنیم"!
و سپس سکوت! سکوت وحشتناکی که درد و عذاب آن فقط برای کسانی قابل تصور است که آن را تجربه کرده اند. هر ساعت و دقیقه ای که می گذرد، زندانی خود را تنها و تنها تر و فراموش شده می پندارد تا جایی که برای رهایی از این تنهایی آرزوی از سر گرفته شدن بازجویی های شکنجه آور را می کند. رفتاری که این بازجویان خونخوار برای اعمال فشارهای روحی و روانی با ایشان دارند، از نوع مدرن ترین شکنجه هایی است که برای اعمالش توسط دستگاه های امنیتی کشورهای شرق و غرب آموزش دیده اند. آنها آموخته اند که با چنین رفتاری هم به زندانی و هم به خانواده های ایشان شکنجه هایی به مراتب عذاب آورتر و دردناک تر و وحشیانه تری از ضرب و شتم و شلاق وارد می آورند. پس این وظیفه ما همرزمان دانشجویان در بند است که به مبارزه علیه چنین شکنجه هایی برخاسته و برای خنثی سازی آن، بدون فروکاست اقدامات حمایتی خود به جریان هایی خاص، متحدانه برخیزیم.کمیته تلاش برای رهایی دانشجویان در بند بدین وسیله اعلام می نماید که در روز جمعه، ۷ دی ۱۳۸۶، مصادف با ۲۸ دسامبر ۲۰۰۷، به صف متحد کمیته های حمایتی و همبستگی با دانشجویان در بند پیوسته تا به جهانیان و به خصوص خانواده های این عزیزان نشان دهیم که ایشان و این قهرمانان راه آزادی و حامیان طبقات زحمتکش جامعه هرگز تنها و فراموش شده نیستند! و به عاملین و حامیان بربریت اعلام داریم که "ما هرگز نمی بخشیم و فراموش نمی کنیم"!
دانشجوی سیاسی آزاد باید گردد!
زندانی سیاسی آزاد باید گردد!
کمیته تلاش