حمید تقوائی
اعتراضات دانشجویان بمناسبت ۱۶ آذر، چپ و جمهوری اسلامی را مستقیم و بیواسطه رودرروی یکدیگر قرار داد. از مقامات و نشریات مختلف وابسته به رژیم تا صدای امریکا ناگزیر شدند به حضور مارکسیستها و قدرتگیری چپ در دانشگاهها اذعان کنند و ارتجاعیون حاکم، که حتی با دستگیریهای گسترده دانشجویان چپ از قبل از ۱۳ آذر قادر به مهار دانشگاهها نشده بودند، از سر استیصال و زبونی به پرونده سازی و تبلیغات سنتی ضد کمونیستی نوع شاهنشاهی و پینوشه ای علیه کمونیستها و آسمان ریسمان بافیهای "تحلیلی- تئوریک" در مورد علل حضور قدرتمند چپ در دانشگاهها پرداختند.
یکی از این ارگانهای ارتجاعی هفته نامه "صبح صادق" ارگان وابسته به سپاه پاسداران است که در نوشته ای تحت عنوان "دانشکاه باشگاه سیاسی نیست" صریحا با اسم ورسم به حزب کمونیست کارگری و دیگر سازمانهای چپ و اپوزیسیون حمله کرده است. این حمله صریح و مستقیم به حزب و به نیروهای چپ قبل از هر چیز نشانه ضعف و درماندگی سپاه پاسداران و حکومت متبوعه اش در برابر قدرتگیری چپ در جامعه است. سال قبل مقامات حکومت در مورد شبح لنین در دانشگاهها به یکدیگر هشدار میدادند و اکنون ناگزیر شده اند مستقیما به جسم و بدنه واقعی این شبح حمله کنند. ناگزیرشده اند صریحا از حزب کمونیست کارگری نام ببرند و علیه ما هذیان بهم ببافند. ۱۶ آذر امسال جنبش کمونیسم کارگری را علنا و صریحا و مستقیما در مقابل جمهوری اسلامی قرار داد و دوره اشاره به کمونیسم کارگری با ایما و اشاره و نام مستعار "کنفرانس برلینی" ها و "کانال جدیدیها" و "شبح لنین" و غیره را سپری کرد.
بر هیچکس پوشیده نیست که شعار آزادی برابری که اکنون سالهاست بر پرچم جنبش دانشجوئی حک شده است شعار پایه ای حزب ما است. و این هم روشن است که شعار سوسیالیسم یا بربریت و زنده باد سوسیالیسم که دو سال متوالی است بر بنرهای سرخ دانشجویان نقش می بندد انعکاس نقد سوسیالیستی حزب از وضعیت موجود و پافشاری ما بر سوسیالیسم و انقلاب سوسیالیستی برای دگرگون کردن ریشه ای این وضعیت است. ارگان سپاه پاسداران از "داستان یک حقیقت" دم میزند و این حقیقت که علیرغم تلاش برای لوث و تحریف و انکار آن نویسنده عملا به آن اذعان کرده است چیزی بجز قدرتگیری کمونیسم کارگری نیست.
مشکل جمهوری اسلامی اینست که قدرت چپ تنها به دانشگاهها محدود نمیشود. اگر اینطور بود اینهمه کف بدهان آوردن علیه چپ، اذعان به قدرتنمائی چپها، هشدار و تحلیل و هذیانگوئی علیه حضور چپ و کمونیسم کارگری در دانشگاهها، و آسمان ریسمان بافی برای "ریشه یابی مساله" از جانب ارگانهای ریز و درشت جمهوری اسلامی اصولا ضرورت پیدا نمیکرد.
دانشجویان تنها حرف دل و خواستها و تمایلات عمیق اکثریت قریب به اتفاق مردم را نمایندگی میکنند و ریشه نگرانیها و هشدارها و نماز وحشت خواندنهای ارتجاع حاکم نیز در همین حقیقت نهفته است. معضل حکومت فقط شانزده آذر نیست، هشت مارس و اول مه و روز جهانی کودک هم هست. گردهمائیهای اعتراضی در بزرگداشت قربانیان جنایات رژیم در تابستان ۶۷ و در یادبود قربانیان قتلهای زنجیره ای هم هست. اعتصابات و اعتراضات وسیع کارگران و مبارزات بیوقفه زنان "بدحجاب" علیه آپارتاید جنسی نیز هست. به این مناسبتها و در این اعتراضات نیز سالهاست که شعارها و بیانیه های چپ و سوسیالیستی مطرح و اعلام میشود و سرود انترناسیونال طنین انداز میشود. دفاع از "آزادی و برابری و هویت انسانی" فصل مشترک و پرچم متحد کننده همه این مبارزات است. نه چپ تنها به دانشگاهها محدود میشود و نه کمونیسم کارگری صرفا محدود به حزب است. این یک جنبش اجتماعی عظیم است که در برابر رژیم فوق ارتجاعی حاکم شکل گرفته است و هر روز قدرت بیشتری پیدا میکند.
در برابر این واقعیت و برای ریشه یابی این مشکلی که از هر سو آنان را احاطه کرده است حکومتیها و قلم بدستانشان به سر و کله یکدیگر میکوبند و یقه جناح مخالف را میگیرند و به یکدیگر هشدار میدهند. حزب ما و سازمانهای چپ را توطئه گر و وابسته به اجنبی میخوانند و حیرتزده از یکدیگرمیپرسند که چرا این گروهها در دانشگاه نفوذ پیدا کرده اند. خودشان هم میدانند این تعزیه گردانی مسخره تنها موجب انبساط خاطر مخاطبینشان خواهد شد. ریشه قدرتگیری چپ وجود خود همین حکومت است. حکومت جنایتکار و ضد انسانی ای که تنها بقدرت سرکوب و اعدام و شلاق و شکنجه خودش را سرپا نگاهداشته است. ریشه روی آوری جامعه به آرمانهای آزادیخواهانه و برابری طلبانه سوسیالیستی تبعیض و نابرابری و بیحقوقی فاحشی است که در جامعه بیداد میکند و دره عمیقی است که بین ثروت افسانه ای یک اقلیت مفتخور و فقر مدهش اکثریت عظیم مردم زحمتکش وجود دارد. در برابر این وضعیت است که مردم به آرمانهای انسانی چپ روی می آورند و پرچم "سوسیالیسم بپا خیز برای رفع تبعیض" را بلند میکنند.
سایت رجا نیوز تهدید میکند که برادران سپاه را به دانشگاهها گسیل خواهند کرد تا مانند ۱۸ تیر سال ۷۸ دانشجویان چپ را سر جای خود بنشانند. اما این پارس خوابیده است. اگر رژیم قادر به مرعوب کردن جامعه بود گسترش اعدامها و بگیر و ببندهای اخیر باید نشانی از اعتراض و مبارزه بجا نمیگذاشت. زدند و کوبیدند و با مبارزه علیه مجازات اعدام از داخل زندانها و با اعتصاب چندین هزار نفره کارگران هفت تپه و کشت و صنعت کارون و با ۱۶ آذری رادیکال تر و گسترده تر از هر سال روبرو شدند.
واقعیت اینست که هم جنبش انقلابی مردم بسیار وسیعتر و رادیکال تر از مقطع ۱۸ تیر در ۸ سال پیش است و هم کل حکومت در موقعیت بمراتب بحرانی تری قرار دارد. مردم به اعتراف خود حکومتیها مدتهاست از دو خرداد و هر نوع امید بستن به جناحهای حکومت و تغییرات از بالا عبور کرده اند و در مقابل، افق انقلاب و سرنگونی جمهوری اسلامی بقدرت انقلاب هر روز بیش از پیش در جامعه جا باز کرده است. هفته نامه سپاه مینویسد دانشجویان در ۱۳ آذر "خواستار عبوراز اصلاحات و برپائی انقلاب کارگری و کمونیستی شدند." به نظر میرسد نویسنده بخیال خود دارد دانشجویان را افشا میکند و پرونده دستگیر شدگان را سنگین تر میکند اما باز ناخواسته حقیقتی را بیان کرد است. توهم به "اصلاحات" نوع دوخردادی جای خود را به مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی زیر پرچم آزادی و برابری و هویت انسانی و طنین کوبنده سرود انترناسیونال داده است. این طلیعه انقلاب سوسیالیستی است که لرزه بر تن جمهوری اسلامی انداخته است. و هذیانگوئی ارگانهائی نظیر صبح صادق و رجانیوز علیه قدرتنمائی چپ و کمونیسم کارگری نیز دقیقا از همین رو است.
اجازه بدهید همین جا نکته ای را متذکر شوم. هفته نامه سپاه به انشعاب از حزب ما و اختلاف نظر میان حزب و جریان انشعابی اشاره میکند. این حساب بازکردنهای مسخره روی اختلافات در کمپ چپ نیز درد این جانیان را دوا نخواهد کرد. اختلافات نظری ما با منشعبین از حزب و یا هر سازمان چپ دیگری هر چه باشد در سرنگون کردن جمهوری اسلامی و در تحقق آزادی و برابری و رفاه برای مردم همه اتفاق نظر داریم.
سرکردگان سپاه و دیگر جانیان حاکم بهتر است بجای خط و نشان کشیدن برای کمونیستها به فکر حال و روز نزار خود و دفاعیتشان در دادگاههای مردمی در فردای سرنگونی محتوم حکومت اسلامی باشند. و از همین امروز بروند خدایشان را شکر کنند که حزب کمونیست کارگری مخالف مجازات اعدام است.
اعتراضات دانشجویان بمناسبت ۱۶ آذر، چپ و جمهوری اسلامی را مستقیم و بیواسطه رودرروی یکدیگر قرار داد. از مقامات و نشریات مختلف وابسته به رژیم تا صدای امریکا ناگزیر شدند به حضور مارکسیستها و قدرتگیری چپ در دانشگاهها اذعان کنند و ارتجاعیون حاکم، که حتی با دستگیریهای گسترده دانشجویان چپ از قبل از ۱۳ آذر قادر به مهار دانشگاهها نشده بودند، از سر استیصال و زبونی به پرونده سازی و تبلیغات سنتی ضد کمونیستی نوع شاهنشاهی و پینوشه ای علیه کمونیستها و آسمان ریسمان بافیهای "تحلیلی- تئوریک" در مورد علل حضور قدرتمند چپ در دانشگاهها پرداختند.
یکی از این ارگانهای ارتجاعی هفته نامه "صبح صادق" ارگان وابسته به سپاه پاسداران است که در نوشته ای تحت عنوان "دانشکاه باشگاه سیاسی نیست" صریحا با اسم ورسم به حزب کمونیست کارگری و دیگر سازمانهای چپ و اپوزیسیون حمله کرده است. این حمله صریح و مستقیم به حزب و به نیروهای چپ قبل از هر چیز نشانه ضعف و درماندگی سپاه پاسداران و حکومت متبوعه اش در برابر قدرتگیری چپ در جامعه است. سال قبل مقامات حکومت در مورد شبح لنین در دانشگاهها به یکدیگر هشدار میدادند و اکنون ناگزیر شده اند مستقیما به جسم و بدنه واقعی این شبح حمله کنند. ناگزیرشده اند صریحا از حزب کمونیست کارگری نام ببرند و علیه ما هذیان بهم ببافند. ۱۶ آذر امسال جنبش کمونیسم کارگری را علنا و صریحا و مستقیما در مقابل جمهوری اسلامی قرار داد و دوره اشاره به کمونیسم کارگری با ایما و اشاره و نام مستعار "کنفرانس برلینی" ها و "کانال جدیدیها" و "شبح لنین" و غیره را سپری کرد.
بر هیچکس پوشیده نیست که شعار آزادی برابری که اکنون سالهاست بر پرچم جنبش دانشجوئی حک شده است شعار پایه ای حزب ما است. و این هم روشن است که شعار سوسیالیسم یا بربریت و زنده باد سوسیالیسم که دو سال متوالی است بر بنرهای سرخ دانشجویان نقش می بندد انعکاس نقد سوسیالیستی حزب از وضعیت موجود و پافشاری ما بر سوسیالیسم و انقلاب سوسیالیستی برای دگرگون کردن ریشه ای این وضعیت است. ارگان سپاه پاسداران از "داستان یک حقیقت" دم میزند و این حقیقت که علیرغم تلاش برای لوث و تحریف و انکار آن نویسنده عملا به آن اذعان کرده است چیزی بجز قدرتگیری کمونیسم کارگری نیست.
مشکل جمهوری اسلامی اینست که قدرت چپ تنها به دانشگاهها محدود نمیشود. اگر اینطور بود اینهمه کف بدهان آوردن علیه چپ، اذعان به قدرتنمائی چپها، هشدار و تحلیل و هذیانگوئی علیه حضور چپ و کمونیسم کارگری در دانشگاهها، و آسمان ریسمان بافی برای "ریشه یابی مساله" از جانب ارگانهای ریز و درشت جمهوری اسلامی اصولا ضرورت پیدا نمیکرد.
دانشجویان تنها حرف دل و خواستها و تمایلات عمیق اکثریت قریب به اتفاق مردم را نمایندگی میکنند و ریشه نگرانیها و هشدارها و نماز وحشت خواندنهای ارتجاع حاکم نیز در همین حقیقت نهفته است. معضل حکومت فقط شانزده آذر نیست، هشت مارس و اول مه و روز جهانی کودک هم هست. گردهمائیهای اعتراضی در بزرگداشت قربانیان جنایات رژیم در تابستان ۶۷ و در یادبود قربانیان قتلهای زنجیره ای هم هست. اعتصابات و اعتراضات وسیع کارگران و مبارزات بیوقفه زنان "بدحجاب" علیه آپارتاید جنسی نیز هست. به این مناسبتها و در این اعتراضات نیز سالهاست که شعارها و بیانیه های چپ و سوسیالیستی مطرح و اعلام میشود و سرود انترناسیونال طنین انداز میشود. دفاع از "آزادی و برابری و هویت انسانی" فصل مشترک و پرچم متحد کننده همه این مبارزات است. نه چپ تنها به دانشگاهها محدود میشود و نه کمونیسم کارگری صرفا محدود به حزب است. این یک جنبش اجتماعی عظیم است که در برابر رژیم فوق ارتجاعی حاکم شکل گرفته است و هر روز قدرت بیشتری پیدا میکند.
در برابر این واقعیت و برای ریشه یابی این مشکلی که از هر سو آنان را احاطه کرده است حکومتیها و قلم بدستانشان به سر و کله یکدیگر میکوبند و یقه جناح مخالف را میگیرند و به یکدیگر هشدار میدهند. حزب ما و سازمانهای چپ را توطئه گر و وابسته به اجنبی میخوانند و حیرتزده از یکدیگرمیپرسند که چرا این گروهها در دانشگاه نفوذ پیدا کرده اند. خودشان هم میدانند این تعزیه گردانی مسخره تنها موجب انبساط خاطر مخاطبینشان خواهد شد. ریشه قدرتگیری چپ وجود خود همین حکومت است. حکومت جنایتکار و ضد انسانی ای که تنها بقدرت سرکوب و اعدام و شلاق و شکنجه خودش را سرپا نگاهداشته است. ریشه روی آوری جامعه به آرمانهای آزادیخواهانه و برابری طلبانه سوسیالیستی تبعیض و نابرابری و بیحقوقی فاحشی است که در جامعه بیداد میکند و دره عمیقی است که بین ثروت افسانه ای یک اقلیت مفتخور و فقر مدهش اکثریت عظیم مردم زحمتکش وجود دارد. در برابر این وضعیت است که مردم به آرمانهای انسانی چپ روی می آورند و پرچم "سوسیالیسم بپا خیز برای رفع تبعیض" را بلند میکنند.
سایت رجا نیوز تهدید میکند که برادران سپاه را به دانشگاهها گسیل خواهند کرد تا مانند ۱۸ تیر سال ۷۸ دانشجویان چپ را سر جای خود بنشانند. اما این پارس خوابیده است. اگر رژیم قادر به مرعوب کردن جامعه بود گسترش اعدامها و بگیر و ببندهای اخیر باید نشانی از اعتراض و مبارزه بجا نمیگذاشت. زدند و کوبیدند و با مبارزه علیه مجازات اعدام از داخل زندانها و با اعتصاب چندین هزار نفره کارگران هفت تپه و کشت و صنعت کارون و با ۱۶ آذری رادیکال تر و گسترده تر از هر سال روبرو شدند.
واقعیت اینست که هم جنبش انقلابی مردم بسیار وسیعتر و رادیکال تر از مقطع ۱۸ تیر در ۸ سال پیش است و هم کل حکومت در موقعیت بمراتب بحرانی تری قرار دارد. مردم به اعتراف خود حکومتیها مدتهاست از دو خرداد و هر نوع امید بستن به جناحهای حکومت و تغییرات از بالا عبور کرده اند و در مقابل، افق انقلاب و سرنگونی جمهوری اسلامی بقدرت انقلاب هر روز بیش از پیش در جامعه جا باز کرده است. هفته نامه سپاه مینویسد دانشجویان در ۱۳ آذر "خواستار عبوراز اصلاحات و برپائی انقلاب کارگری و کمونیستی شدند." به نظر میرسد نویسنده بخیال خود دارد دانشجویان را افشا میکند و پرونده دستگیر شدگان را سنگین تر میکند اما باز ناخواسته حقیقتی را بیان کرد است. توهم به "اصلاحات" نوع دوخردادی جای خود را به مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی زیر پرچم آزادی و برابری و هویت انسانی و طنین کوبنده سرود انترناسیونال داده است. این طلیعه انقلاب سوسیالیستی است که لرزه بر تن جمهوری اسلامی انداخته است. و هذیانگوئی ارگانهائی نظیر صبح صادق و رجانیوز علیه قدرتنمائی چپ و کمونیسم کارگری نیز دقیقا از همین رو است.
اجازه بدهید همین جا نکته ای را متذکر شوم. هفته نامه سپاه به انشعاب از حزب ما و اختلاف نظر میان حزب و جریان انشعابی اشاره میکند. این حساب بازکردنهای مسخره روی اختلافات در کمپ چپ نیز درد این جانیان را دوا نخواهد کرد. اختلافات نظری ما با منشعبین از حزب و یا هر سازمان چپ دیگری هر چه باشد در سرنگون کردن جمهوری اسلامی و در تحقق آزادی و برابری و رفاه برای مردم همه اتفاق نظر داریم.
سرکردگان سپاه و دیگر جانیان حاکم بهتر است بجای خط و نشان کشیدن برای کمونیستها به فکر حال و روز نزار خود و دفاعیتشان در دادگاههای مردمی در فردای سرنگونی محتوم حکومت اسلامی باشند. و از همین امروز بروند خدایشان را شکر کنند که حزب کمونیست کارگری مخالف مجازات اعدام است.